Ta muzyka łączy pokolenia.

Mocne brzmienia, to nie tylko wspólna zabawa, dla niektórych klimat punk rocka, to nieodłączna część życia.

Potwierdzają to między innymi słowa Klaudii Drewiczak, Wojtka oraz Rafała.

Klaudia Drewiczak – Bardzo lubię chodzić na koncerty rockowe, punkrockowe, kocham tą muzykę, to jest moje odreagowanie od rzeczywistości. Wyrzucam wtedy wszystkie emocje z dnia codziennego i jest mi zwyczajnie lepiej. Zależało mi dzisiaj na koncercie Insane Society, ponieważ chciałam zobaczyć Chrisa- basiste zespołu, bo jest to mój przyjaciel. Nadal czekam na Cele nr.3, bo mój tata ich słuchał i mam do nich taki sentyment. Uważam, że jest to duma Grudziądza.

Wojtek – Dzięki tym koncertom żyje. Mam 40 lat, ale przy młodzieży mam naście.

Rafał – Z Agą znam się od dzieciństwa, wychowywaliśmy się razem na jednym osiedlu. Historia jest taka, że powiedziała mi kiedyś, że do Anglii nigdy nie wyjedzie, ja wyjechałem pierwszy, potem ona poznała Stevena z zespołem Insane Society i sama wyjechała, Stevena znam już 5 lat. (Steven- bębny, Chris- gitara basowa, Paul- manager, solowa gitara i wokal). Mocna muzyka, to moje życie, urodziłem się w roku siedemdziesiątym siódmym, to były stare czasy. Były różne przejścia z kultur poprockowych do punkowych itd. Pierwsze koncerty tu w Grudziądzu były na kapuście w Tarpnie, zacząłem tam chodzić, ciągnęło mnie do tego. Dla mnie muzyka, to bębny i gitara, ja się na tym wychowałem.

Z całkiem długiej rozmowy z Rafałem wynika również, że: Cela to świetny zespół. Jest to coś innego, każdy mówi o nich dobrze. Jak przychodzi się na koncert Celi, to czuje się niesamowitą atmosferę. Można poznać tutaj świetnych ludzi – starych, łysych punków, jak i młode dziewczyny, ta muzyka po prostu łączy pokolenia.

Autor: Sandra Elwertowska