Wakacyjna odsłona Twórczych Spotkań Przy Kawie
27 czerwca, tradycyjnie o godzinie 17.00 we wtorek, odbyło się Twórcze Spotkanie Przy Kawie organizowane przez Dariusza Dłużyńskiego- lokalnego poetę.
W związku z rozpoczęciem wakacji, spotkania w porze letniej zmieniły miejsce i nie odbywają się w bibliotece CKU.
Pierwsza wakacyjna odsłona odbyła się na Górze Zamkowej w Kawiarni ,,Strawa i Kawa”, niedaleko wieży Klimek.
W pięknym otoczeniu, na świeżym powietrzu i przy pysznej kawie ,czy lemoniadzie uczestnicy mieli okazję delektować się sztuką. Poeci dzielili się swoją twórczością, odczytywali i interpretowali stworzone przez siebie wiersze. Rozmawiali nie tylko o poezji, ale też o muzyce.
,, Świetna dyskusja i wiele ciekawych osób. Dopisała Nam pogoda, a widok na Wisłę oszołamia”- opowiada jedna z uczestniczek, która na Twórczym Spotkaniu była pierwszy raz.
Organizatorzy serdecznie zapraszają do zabawy słowem i prezentowania swoich wierszy na spotkaniu twórczym. Dostępna jest również grupa na facebook’u – Twórcze Spotkanie Przy Kawie. Mile widziany jest każdy, kto tworzy!
Ponownie publikujemy utwory uczestników spotkania:
,,Instrumenty i nuty’’
Kocham Cię jak instrumenty kochają nuty bo bez nut nie mają sensu trwania
Nie ma tak pięknej melodii jak miłość unosząca ciebie
Jesteś Moim instrumentem a ja Twoją nutą
Płynie w naszych sercach ta sama melodia która nigdy się nie skończy
Moja melodia miłości jest czysta
Jak kropla rosy na porannej trawie
Sen upragniony do spełnienia
Ale tylko dwoje to słyszymy- Ty i ja
Serce nie słyszy melodii miłości
Kiedy głową toniesz w uczuciach
Kiedy drugie drzwi są zamknięte w mojej duszy
Twoja dusza słyszy tylko wycie bólu
Niech ta muzyka gra dla wszystkich
Niech serca wirują w delikatnym tańcu
I niech wszyscy o tym wiedzą
Ta miłość nie ma granic i nie ma końca
Dwoje ludzi grających i czujących tą samą melodie którą słyszą tylko oni
Dwie dusze o podobnych wibracjach dotykające strun bandury
Ciągnie ich do siebie niczym papieros pragnący zapalniczki
Czują i ponoszą się rozkoszy otaczającej ich melodii
– Wiktor Rutyna
,,Polowanie na motyle’’
Coś mi w środku się zalęgło.
Wierci, kręci, mdli.
Czyżby serce mi miękło?
I nadzieja w głowie tli?
Trzeźwo myśleć nie mogę.
Nagły przypływ adrenaliny .
Czas zakończyć tę trwogę.
To chyba jakieś drwiny.
Motyle zamieszkały w moim brzuchu
Nawet nie wiem, kiedy.
Co tu robisz Ty maluchu?
Doprowadzą mnie do biedy.
Muszę pozbyć ich się teraz,
Bo nerwowo nie dam rady
Fizycznie czuję skutki nieraz,
Jakby w ciało wbito szpady.
Mówili, że motylki są przyjemne.
Moje gryzą, depczą, drapią.
Są jakieś bardzo gniewne.
Moje myśli bezsensem chlapią.
Chociaż głowę mi zostawcie.
Serce zepsute mieć potrafię.
Moim rozumem się nie bawcie !
Spalę wszystkie fotografie!
Zniszczę wszystko, co nas łączy.
Nie dam siebie Tobie.
Wiem jak bliskość się kończy.
Co ja w ogóle robię ?
Dosyć z tym! Przestańcie !
Nie dam zranić się już więcej.
Że to miłość już nie kłamcie.
To jak śmierć w zagrodzie bydlęcej.
Dłużej tego nie wytrzymam.
Gdy nie patrzysz na mnie czule.
Czuję jak się cała wzdymam.
Ich glizdy jak armaty kule.
Koniec. Pozabijam!
Wezmę strzelbę !
I nie wpuszczę ich już więcej.
– Aleksandra Trykowska
Autor Wiktor Bergmański
