Każdego dnia przechodzą przez nią setki ludzi.
Zawsze otwarta stała się
znakiem promującym nasze miasto.
Zaprasza w gościnne progi
symbolizując nie tylko przeszłość, ale też przyszłość.
Zapewne potężne wieże kościołów, kamieniczki
bogatych kupców zgromadzone wokół rynku tętniącego życiem i gwarem,
być może mury okalające miasto ze wszystkich stron
i bramy prowadzące do jego wnętrza.
jest bohaterką opowieści, do której poznania zapraszamy!
Do większych zaliczały się:
na północy – Brama Łasińska, zwana również Kwidzyńską,
na wschodzie – Brama Boczna
i na południu – Brama Toruńska.
Natomiast mniejsze to znajdująca się na północnym zachodzie
Brama Zamkowa i przeciwległa do niej Brama Wodna.
Służyła natomiast przede wszystkim jako brama wjazdowa w kierunku zamku.
Gdybyście żyli w tamtym czasie i chcieli odwiedzić grudziądzkiego komtura, musielibyście najpierw zawitać w jej progi! Stała sobie w spokoju nasza brama przez mniej więcej trzysta lat.
Smutne czasy nastały dla niej w czasie potopu szwedzkiego. Podczas oblężenia miasta przez siły polskie w sierpniu 1659 r. doszło do pożaru, w wyniku którego Brama Wodna spłonęła.
W 2023 r. przeprowadzono prace konserwatorskie elewacji Bramy Wodnej
z funduszy przekazanych na ten cel przez Urząd Marszałkowski w Toruniu.
ŹRÓDŁO:
– M. Biskup „Rozwój przestrzenny Grudziądza”, Rocznik Grudziądzki 1960 r.
– J. Frycz „Układ urbanistyczny i architektura Grudziądza” jw.
– St. Reszkowski „Rozplanowanie i zabudowa Grudziądza. Przemiany przestrzenne po lokacji” Rocznik Grudziądzki 1983
– J. Krzyś „Oblężenie Grudziądza w 1659 r.” Rocznik Grudziądzki 1985 r.
– M. Kurzyńska „Stan badań archeologicznych średniowiecznego Grudziądza”
– Rocznik Grudziądzki 2016 r
– I. Fijałkowska „Zniszczenia obiektów zabytkowych Grudziądza w czasie II wojny światowej i ich odbudowa”, Rocznik Grudziądzki 2020 r.
– grudziadz.pl
