Motogranie w oparach rocka
Choć dziś już powoli odrasta trawa zdeptana na łące w podgrudziądzkim Sztynwagu, to wspomnienia minionego festiwalu Riskstock wciąż są żywe. Przez dwa dni 2 i 3 sierpnia 2024 roku na imprezie zorganizowanej przez klub motocyklowy No Risk No Fun FG, bawiono się, słuchano muzyki, tańczono, oddawano krew i zbierano pieniądze dla chorego Stasia.
To już piąta edycja tej wspaniałej imprezy, która jest swoistą nagrodą dla oddających najcenniejsze lekarstwo w ramach akcji Motoserce. Impreza jest otwarta i darmowa dla wszystkich, którzy uwielbiają wszelką muzykę, choć głównie mocne granie. Tym razem było ostro, z momentami lirycznymi, okraszonymi rockiem. W pierwszym dniu imprezy zagrały dla nas trzy zespoły: The Broken Bridges, Cela Nr 3 i Locomotive. Niedzielę wypełniły dźwięki i słowa takich formacji jak: Małowiele, Dziewica, Lowtide, State of Mind i Closterkeller.
Grający na początku The Broken Bridges to zespół ze szkoły rocka progresywnego, a w jego skład wchodzą profesjonalni muzycy. Na koncercie zagrano kilka kawałków z najnowszej płyty „CLOSE TO THE TRUTH” i był to niezwykłe. Muzyka zespołu to rozbudowane aranżacje rockowe z elementami elektronicznymi, okraszone ciepłym, lekko chropowatym głosem wokalisty. Utwory rozwijają się, rosną i wybrzmiewają we wzajemnym współgraniu gitar i organów elektronicznych. Naprawdę nastrojowy, wręcz epicki początek.
Najbardziej mocno zagrały zespoły Lowtide i Locomotive sięgając do korzeni heavy, trash i death metalu. Było głośno i ostro, co nie przeszkodziło w żywiołowym skakaniu w rytm perkusji i gitarowych riffów. Zarówno publiczność jak i muzycy mieli wspaniałą zabawę przy dźwiękach najbardziej ostrych rodzajów rocka.
Punk godnie reprezentowany był przez formacje Cela nr 3 i Małowiele. Dwie generacje punków i dwa różne oblicza stylistyczne. Zasłużona Cela to klimaty brytyjskie – Sham 69, U.K. Subs; natomiast Małowiele to bardziej punkowy rock (Green Day?). To, co je łączy, to oczywiście teksty zaangażowane w sprawy społeczne i moralne. Cieszy fakt, że na lokalnej scenie muzycznej wciąż ktoś chce grać punka.
Rockowo zagrała dla na Dziewica, kolejny po Celi nr 3, grudziądzki zespół z tradycjami, który powrócił do grania po latach. Rock Dziewicy to głównie skoczne melodie i figlarne a czasami romantyczne teksty. Utwór „W sierpniową, letnią noc”, zagrany na początku sierpnia, niejedno serce wprawił w szybsze bicie i wywołał motylki w brzuchu. Muzyczne oblicze tego zespołu to już bardziej uczucia i zabawa, co dało nam solidny oddech od cięższych brzmień i tekstów.
Koniec festiwalu to występy dwóch zaprzyjaźnionych formacji z gatunku rocka gotyckiego, czyli grudziądzkiego State of Mind oraz warszawskiego Closterkeller’a. Jako że stylistyka i image Ani Ortodox jest inspiracją dla Marleny Lepka z Grudziądza, jej zespół kilka razy występował już jako support starszej formacji. Muzyka obu grup, kobiece głosy i ich energia były bardzo potrzebne na finał festiwalu. Choć zbliżone w ramach gatunków, prezentują one odmienne oblicza tej muzyki i bardzo dobrze, bo było przez to ciekawiej. Zjawiskowa Marlena i sceniczna diva w osobie Ani to różne żywioły, ale tak samo zaangażowane w kreację magicznych światów na scenie.
Piąty Riskstock to już dojrzały festiwal, przyjazny, czysty i w końcu taki, na którym zespoły zagrały praktycznie o wyznaczonym czasie. Duża w tym zasługa organizatorów, prowadzącego koncerty Macieja Frankowskiego oraz ekipy technicznej z Team Art Mikołajczak. Zasłużony podziw za tą edycję. Już poprzednie były bardzo udane, ta jest następnym krokiem w rozwoju.
Ten festiwal nie odbył by się bez wsparcia sponsorów, mamy nadzieję, że ich nazwy znajdziecie na zdjęciach. Warto o nich pamiętać, bo to lokalne firmy – im też należy się głęboki ukłon.
Polecamy naszą fotogalerię z imprezy, może zobaczycie tam siebie. Zachęcamy też do zaglądania na nasze strony w oczekiwaniu na zapowiedź kolejnego Riskstock, w końcu to festiwal na którym trzeba być, bo dzieje się tuż za rogiem.
